Tuesday, March 20, 2012

ഭൂമി കരയുന്നു

THE EARTH CRYING ----വിവര്‍ത്തനം 



 Gresilda McDermott

                               

The humans rule today, but in time
but they shall dissolve this human
life form and become dust upon
the ground, back to the earth
they shall try to grow and bring back their life,
only to become the victim
Because the humans throw their trash upon my back,
Defecate upon my body without any
considerations to my existence,
You have forgotten all that I share with
you?
The life giving foods, the air you breathe,
The water you drink, all the colors for your pleasure
and still you spit into my face
You think you are so supreme with your great technology,
abilities to travel to other planets while your own planet is being
destroyed by your narcissistic and self absorbed draining of
all my resources that I freely gave to you


Karma will prevail and soon I shall stop my giving of
life, your species shall dissipate and again we will
start over once more and replenish the earth - shall
we allow humans to again grow and try to teach
them once more?


Perhaps some day we will learn before we are given
no more chances.
ഭൂമി കരയുന്നു 


മാനവാ ,നീ,ഇന്നു വാഴുന്നു കേമനായ്,
മണ്ണായ്‌; തിരികെ,എന്നിലേക്കണയാനായ്‌....
നിന്‍ സുന്ദര മേനിയോ,പഞ്ചഭൂതങ്ങളായ്
എന്നുദരത്തിലേക്കു തിരിച്ചങ്ങണയുവാന്‍.!  !1!11


നീ,കാര്‍ക്കിച്ചുതുപ്പുവതെന്തിലായ്‌/?ഇന്നു
നിന്‍ മാലിന്യമേറ്റു പുഴുത്തൊരെന്‍ മേനിയില്‍
എന്‍മേനി നീ,കീറിമുറിക്കവേ,ചോര;
ചാലുകീറിയൊഴുകുന്നു നിന്നിലായ്‌




നീ;യന്ത്രമായ്‌,സ്വയം സൃഷ്ടിച്ചുവച്ചോരി
യന്ത്രലോകത്തിലനുതാപമെന്നിയേ.
നീകാലുറപ്പിച്ചു നില്‍പ്പാന്‍ ശ്രമിപ്പിതോ
കുഴി,ഇന്നു തോണ്ടി നീ വിറ്റൊരീ മണ്ണിലും.




മറന്നുവോ നീ,ഞാന്‍,നിനക്കേകിയോരന്നവും,
നിന്‍ ശ്വാസനാളം നിറക്കുന്ന വായുവും,
നിന്‍ നാവുനനച്ചിറക്കാന്‍ നീരമൃതവും,
നിന്‍ ഊര്‍ജ്ജരേണു നിറയ്ക്കുന്ന വര്‍ണവും?




മറ്റേതു ഗ്രഹങ്ങള്‍ നീ പൂകുവാന്‍ പോകുന്നു
ഇന്നു ഞാന്‍ തന്നതൂറ്റിപ്പിഴിഞ്ഞു നീ
ചോരതന്നെയും വാര്‍ന്നങ്ങു പോയിതാ
ക്രുരദ്രംഷ്ടങ്ങള്‍ കാട്ടി നീ തുള്ളവേ




ഇന്നുഞാനിതാ നിന്നിലേക്കുള്ളോരി
ജീവചൈതന്യത്തിന്‍ ധാര മുറിക്കുകില്‍
ഇല്ല താമസം,നിന്‍റെ കുലമതിന്‍,
മൂലമറ്റു നിലംപതിച്ചീടുവാന്‍!




അന്നു ഞാനൊരു നവ്യജനുസ്സതിന്‍,
വിത്തുപാകിമുളപ്പിച്ചുയര്‍ത്തിടും
ഇന്നുകൈക്കൊണ്ട പാഠങ്ങളാലന്നു
നിന്‍റെ പ്രജ്ഞയങ്ങുതിത്തെളിച്ചിടും.





Tuesday, March 13, 2012

As I Grew Older-വിവര്‍ത്തനം

           


                                                                                                                                                              
                                                                                                          poet Langston Hughes
                                                           Langston Hughes
                           

As I Grew Older

It was a long time ago.
I have almost forgotten my dream.
But it was there then,
In front of me,
Bright like a sun--
My dream.
And then the wall rose,
Rose slowly,
Slowly,
Between me and my dream.
Rose until it touched the sky--
The wall.
Shadow.
I am black.
I lie down in the shadow.
No longer the light of my dream before me,
Above me.
Only the thick wall.
Only the shadow.
My hands!
My dark hands!
Break through the wall!
Find my dream!
Help me to shatter this darkness,
To smash this night,
To break this shadow
Into a thousand lights of sun,
Into a thousand whirling dreams
Of sun! 


                                     ഞാന്‍ വളര്‍ന്നപ്പോള്‍ 
                                    ---------------------------

 ഏറെ നാള്‍ മുന്‍പ് ; ഞാന്‍ -
കണ്ടൊരാ സ്വപ്നമെന്‍ 
ഓര്‍മ്മയില്‍ നിന്നും മറഞ്ഞുവെന്നോ ?
ഇല്ലയെന്‍ പ്രജ്ഞയില്‍ നിന്ന് ജ്വലിക്കുന്ന 
സത്യമായി,മുന്നിലായ്‌ നില്പതെന്നും !

എന്‍ മുന്നില്‍ ,പിറകില്‍ ബോധാ -
വബോധ തലങ്ങളിലെവിടെയും 
കത്തുന്ന സൂര്യനായ്‌ നില്പതെന്‍ സ്വപ്നം !
പിന്നെ,പതുക്കെ ഉയര്‍ന്നിതാ മതിലുകള്‍ 
കണ്ണുകളെത്താത്തുയരങ്ങളില്‍ 
ഏറെക്കനത്തില്‍ ,തകര്‍ക്കുവാനാകാതെ .

ഈ നിഴലില്‍ ,കനക്കുമിരുളില്‍   ;നേര്‍ത്ത 
രേണുപോലും കടക്കാത്തിടങ്ങളില്‍
നിസ്വനായിന്നു കേഴുന്നു ഞാനെന്‍റെ
ഇക്കരങ്ങള്‍ക്കു ശക്തി പോരായ്കയാല്‍ 
മേനിയാകെക്കറുത്തങ്ങിരിപ്പതോ 
മാനമേറെയകലങ്ങള്‍ പൂകുവാന്‍

ഇല്ല ,ശക്തിയെന്നിരുണ്ട കരങ്ങളില്‍ 
തച്ചുടയ്ക്കുവതെങ്ങെനെ ഈ മതില്‍ ?


ഈ ഇരുട്ടിനെ പൊട്ടിച്ചെറിയുവാന്‍ ,
ഈ നിഴലങ്ങകലേക്കു പായ്ക്കുവാന്‍  
ഈ മതിലുകള്‍ തച്ചുടച്ചീടുവാന്‍
ഇക്കരങ്ങളില്‍ ശക്തിയണഞ്ഞീടില്‍
ആയിരം സ്വപ്ന സൂര്യന്‍ ജ്വലിക്കുന്ന 
ആ പ്രഭാപൂരമിന്നിങ്ങടുത്തേക്ക് !!






Saturday, March 10, 2012

രാജ്യസ്നേഹി -ഒരു പഴയ കഥ --------വിവര്‍ത്തനം


poet Robert Browning 
                                                                                 Glittering Angel with Harp

Robert Browning.



The Patriot
AN OLD STORY.


I.


It was roses, roses, all the way,
With myrtle mixed in my path like mad:
The house-roofs seemed to heave and sway,
The church-spires flamed, such flags they had,
A year ago on this very day.


II.


The air broke into a mist with bells,
The old walls rocked with the crowd and cries.
Had I said, ``Good folk, mere noise repels---
But give me your sun from yonder skies!''
They had answered, ``And afterward, what else?''


III.


Alack, it was I who leaped at the sun
To give it my loving friends to keep!
Nought man could do, have I left undone:
And you see my harvest, what I reap
This very day, now a year is run.


IV.


There's nobody on the house-tops now---
Just a palsied few at the windows set;
For the best of the sight is, all allow,
At the Shambles' Gate---or, better yet,
By the very scaffold's foot, I trow.


V.


I go in the rain, and, more than needs,
A rope cuts both my wrists behind;
And I think, by the feel, my forehead bleeds,
For they fling, whoever has a mind,
Stones at me for my year's misdeeds.


VI.


Thus I entered, and thus I go!
In triumphs, people have dropped down dead.
``Paid by the world, what dost thou owe
``Me?''---God might question; now instead,
'Tis God shall repay: I am safer so.
___________________________________________________________
                                   രാജ്യസ്നേഹി -ഒരു പഴയ കഥ
എത്രയോ നല്ല പൂക്കളാലന്നവര്‍ 
എന്റെ പാതയൊരുക്കി നടത്തിയും 
തിങ്ങുമുന്മാദലഹരിയിലെന്നെയാ 
കൂരകള്‍ തന്നിലേറി വരവേറ്റും
വെയിലില്‍ തീ നാളമാകും കൊടികളാ 
പള്ളിഗോപുരം തന്നിലങ്ങേറ്റിയും
ഏറെയായില്ലൊരു  വര്‍ഷം മുന്‍പെയാ-
-ണാമഹത്തിന്റെ ഉച്ചിയിലേറി ഞാന്‍ !!

അന്തരീക്ഷത്തിലങ്ങാകെയായാരവം
എന്റെ വാക്കുകളങ്ങതില്‍ മുങ്ങുന്നു 
ഇന്നുകാണുന്നൊരാകാശ മൊന്നതിന്‍
അപ്പുറത്തൊരു സൂര്യനുണ്ടെങ്കിലാ
സൂര്യനിന്നു വരട്ടെയെനിക്കെന്നു,
ഞാന്‍ പറയുകിലന്നവര്‍ ചോദിക്കും
അത്രമാത്രമോ ?എന്തിനിയേകണം?
തത്ര ,ഞാനവര്‍ക്കേകിയങ്ങാക്കാലം!!

ഇല്ല ,ഞാനെനിക്കസാധ്യമാണെന്നൊരു

ചൊല്ലുപോലുംപറയാതെ ചെയ്തവന്‍

ഇന്നു ഞാനെന്തു കൊയ്യുന്നു;കാണുക 

ഒറ്റവര്‍ഷം കടന്നങ്ങുപോകവേ!!

ഇല്ലയിന്നു ജനാലയ്ക്കലാരുമേ

ഉള്ളതല്പമാം കൌതുകത്തോടെയും 

എന്തിനാവേശമിന്നെന്‍ വഴികളില്‍ 

നല്ല കാഴ്ചകള്‍ വേറെയൊരുങ്ങുമ്പോള്‍  ?

കാത്തിരിക്കും കഴുമരത്തിങ്കലാ

കാഴ്ചകാണുവാനായവര്‍ പോകുന്നു 

ക്രൂശുമായന്നു പോയോരു ക്രിസ്തുപോല്‍

ഈ മഴയില്‍ നനഞ്ഞു ഞാന്‍ പോകവേ 

നെറ്റിയില്‍ ചോര ചിന്തിയ വേദന 

ചാലുകീറി പുഴകളായ്‌പ്പായവേ 

തൊട്ടുനോക്കുവാനാകില്ലെനിക്കെന്‍റെ

കൈകള്‍ രണ്ടും പിറകിലായ് ,കെട്ടിലും 


ആ മനസാക്ഷിയുള്ളവരിന്നെന്നെ

കൂര്‍ത്ത കല്ലുകള്‍ കൊണ്ടുതലോടുന്നു 

പേര്‍ത്തു ഞാനറിയുന്നിതിന്നെന്‍റെ

ബാക്കിപത്രത്തിന്റെനേരായ ചിത്രങ്ങള്‍ !!

എത്രയുന്‍മാദലഹരിയില്‍ വന്നു ഞാന്‍ 

ഇന്നു ഞാന്‍ പോവതെങ്ങനെ? ഹാ ചിത്രം!!

ഇത്രമാത്രമേയുള്ളീയുലകത്തിന്‍

ചിത്തവൃത്തികള്‍ ,തത്രചിന്തിക്ക നാം 

മുന്‍പുപോയവരന്നു പറഞ്ഞ പോല്‍

വന്‍പ്'ക്ഷണപ്രഭം ,ചഞ്ചലമത്ര താന്‍

എന്റെ തോണിയിന്നക്കര പൂകുമ്പോള്‍ 

എന്തുതാനെനിക്കായവനേകിടും?

എന്തുതന്നെയാണെങ്കിലുമവിടെ ഞാന്‍ 

ആ  കരങ്ങളിലേറെ സുരക്ഷിതന്‍ !!








Tuesday, March 6, 2012

ദി ലേക് ഐല്‍ ഓഫ് ഇനിസ്ഫ്രി-- വിവര്‍ത്തനം


W. B. Yeats
W. B. Yeats
The work of William Butler Yeats, born in 1865, was greatly influenced by the heritage and politics of Ireland..
I will arise and go now, and go to Innisfree,
And a small cabin build there, of clay and wattles made:
Nine bean-rows will I have there, a hive for the honey-bee;
And live alone in the bee-loud glade.

And I shall have some peace there, for peace comes dropping slow,
Dropping from the veils of the morning to where the cricket sings;
There midnight's all a glimmer, and noon a purple glow,
And evening full of the linnet's wings.

I will arise and go now, for always night and day
I hear lake water lapping with low sounds by the shore;
While I stand on the roadway, or on the pavements grey,
I hear it in the deep heart's core.




പ്രശസ്ത ആംഗലേയ കവി ഡബ്ലിയു .ബി യീറ്റ്സിന്‍റെ "എ ലേക്ക് ഐല്‍ ഓഫ് ഇനിസ്ഫ്രീ" എന്ന കവിതയുടെ വിവര്‍ത്തനം




ഇനിസ്ഫ്രീ എന്ന തടാക ദ്വീപ്.



ഇന്നുതന്നെ ഞാന്‍ പോകമാ സുന്ദര-
ദ്വീപുതന്നില്‍  ഇനിസ്ഫ്രീ ദേശത്തിലായ്‌
കുഞ്ഞുവീട് ഞാന്‍ ഒന്നങ്ങുയര്‍ത്തിടും
മണ്ണുകൊണ്ടു മെഴുകിയുയര്‍ത്തിടും
കൊച്ചുകമ്പുകള്‍ വള്ളികള്‍ കൊണ്ട് ഞാന്‍ 
ചെറ്റു ചെററ ഉയര്‍ത്തി പടര്‍ത്തിടും
ഒട്ടു പച്ചക്കറികള്‍ ചെടികള്‍ ഞാന്‍ 
നട്ടുവെള്ളമൊഴിച്ചു വളര്‍ത്തിടും
ശുദ്ധമാംതേന്‍ എനിക്കു നുണഞ്ഞിടാന്‍
കുഞ്ഞുതേന്‍കൂട് ഞാന്‍ ഒന്ന് തീര്‍ത്തീടും
വണ്ടുകള്‍ മൂളിപ്പാട്ടുമായിപായുന്ന 
സ്വചഛ്ശാന്തമാംസുന്ദര ദേശത്തില്‍
മറ്റു ചിന്തകള്‍ കൂടാതെയൊന്നു ഞാന്‍ 
ഒട്ടു ശാന്തനായി ,ഏകനായി വാണിടും .

മഞ്ഞിന്‍ നേര്‍ത്ത പടലങ്ങള്‍ മാറ്റിയാ 
രാവിന്‍ മൂടുപടമങ്ങഴിയവേ 
ചുറ്റും ചീവീടിന്‍ പാട്ടിന്‍റെ ശീലുകള്‍
അന്തരീക്ഷത്തിലായാകെ നിറയവേ
അര്‍ക്ക രശ്മികള്‍ശാന്തി സന്ദേശമായ്‌ 
പാരിനേറെയനുഗ്രഹവര്‍ഷമായ്‌
ചന്ദ്രിക ,ചായം തേച്ചു മിനുക്കിയാ 
രാവിന്‍ യാമങ്ങള്‍ ചിത്രങ്ങളാകുവേ 
ഉച്ചകള്‍ നല്ല ചെമ്പട്ടു ചേലപോല്‍
പക്ഷിപാടി തിമിര്‍ക്കുന്നോരന്തികള്‍ .

ഇന്നുതാന്‍ യാത്ര,മാറ്റമില്ലിന്നിതില്‍
രാപ്പകലുകല്‍ക്കന്തരമില്ലാതെ
പാതകള്‍ ;വലക്കെട്ടുകള്‍ തീര്‍ക്കവേ 
ഇവിടെയീ  നടപ്പാതയില്‍ നില്‍ക്കവേ 
കേട്ടിടുന്നു ഞാനിന്നെന്‍ ചെവിയിലായ്
മോദമേറെയുണര്‍ത്തുന്നോരോര്‍മയായ്
താളമിട്ടു പാടുന്നോരലകളാ
തീരം തന്നിലണഞ്ഞു തുള്ളുന്നതും!!