ഞാന്‍ തീപ്പെട്ടി ....
-----------------------
എത്ര സൗമ്യമായ് ,ചിരിയുതിര്‍ത്തീ-
കൊച്ചു പേടകത്തിലൊതുങ്ങിക്കഴിയവേ
ഉള്ളിലുണ്ടൊരായിരം ലങ്കകള്‍ ,വെന്തു
വെണ്ണീറായ് മാറ്റുവാന്‍ വീര്യവും .
ഇന്നടുക്കള,കലവറ ,ഉറക്കറ തന്നില്‍
മൂലയ്ക്കൊതുങ്ങിക്കഴിയവേ
ഇല്ലൊരാളും തിരിച്ചറിഞ്ഞീടുവാന്‍
ഉള്ളിലുള്ളൊരീ ശക്തി പ്രപഞ്ചവും !
ഇന്ന് നിര്‍ഭയം കീശയില്‍ വച്ചവര്‍
ചിന്തലേശവുമില്ലാതെ പായവേ
കൊള്ളിയൊന്നു താന്‍ പോരുമീ ഭൂവിതിന്‍
നാശ ഹേതുവെന്നോര്‍ക്കയുമില്ലിവര്‍
ഉള്ളിലുറഞ്ഞു ഘനീഭവിച്ചീ കൊള്ളി -
തന്നിലറ്റത്തു പറ്റിപിടിച്ചെ‌ന്‍റെ
തുള്ളിപോലും പുറത്തെഴാ ശോകവും
തിങ്ങിവിങ്ങിയൊതുങ്ങിക്കഴിയുന്നു
വേണമെന്നെ, പലവേള താപമായ് -
തീരുവാനിളം നാളമായ് ,ജ്വാലയായ്
നാശം ഞാന്‍ സ്വയം തീര്‍ക്കുവതില്ലയെന്‍
ആശ ലേശവും പൂര്‍ത്തിയാകായ്കിലും
ആളിയാളിപ്പടരുന്നൊരഗ്നിയായ്
തീരുവാന്‍ സ്വയം ശക്തിയുണ്ടെങ്കിലും
കാറും കോളും നിറഞ്ഞൊരീ വാനിലായ്‌
കാളിമകൂടിയെങ്ങിനെ പൂശും ഞാന്‍ ?
ജാലമായിരം തീര്‍ക്കുമീ ഭൂവിതിന്‍
ആശയോടെ മുളയ്ക്കുന്ന വിത്തുകള്‍
ആര്‍ത്തുയര്‍ന്നു മുളയ്ക്കുന്ന വിത്തുകള്‍
ആര്‍ത്തുയര്‍ന്നു ജ്വലിക്കാന്‍ ,കരുതലാല്‍
പേടകത്തിലൊതുങ്ങിക്കഴിയും ,ഞാന്‍ !!
[പ്രശസ്ത ബംഗാളി എഴുത്തുകാരി ആശാ പൂര്‍ണ്ണാ ദേബിയുടെ മാച്ച് ബോക്സ് എന്ന കഥ പ്രചോദനം നല്‍കിയ രചന ]
